Ilo Venetis is sedert vorige zomer terug bij Eenheid Doet Overwinnen, afgekort tot EDO. Hij leidde als hoofdtrainer in zijn eerste periode het hoofdelftal van de tweede klasse. Nu is hij lid van de Technische Commissie alsook de tweede assistent van het eerste. Zijn zoon Mick voetbalt in de jeugd van Almere City. Het Utrechtsche Voetbal sprak met het voetbaldier. „Je komt op tijd, maakt plezier en doet je stinkende best. Iedereen moet zichzelf zijn.” Het is het motto van Ilo Venetis.
Ilo, namens Het Utrechtsche Voetbal heet ik je van welkom, we gaan gelijk van start. Je bent sedert een aantal jaar actief binnen Technische commissie van EDO. Hoe zien je dagen op de club eruit?
„Allereerst: mijn verleden bij Edo is dat ik 8 tot 9 jaar geleden neer ben gestreken als trainer van het tweede. EDO gaf mij als trainer de kans om door te stromen naar het eerste. Dat heb ik vier seizoenen met heel veel plezier gedaan. In die periode zijn we ook twee keer gepromoveerd. Daar ben ik heel trots op. Ik ben nog een keer teruggekomen als trainer omdat de samenwerking met de toenmalige trainer beëindigd werd, dus ik heb nog een klus als interim-trainer hier gedaan. Eigenlijk was mijn plan om vorig seizoen overal mee te stoppen, omdat onze jongste zoon Mick probeert om profvoetballer te worden bij Almere City, daar voetbalt hij in de jeugd. Hij heeft een verleden bij vv Maarssen, FC Utrecht, weer vv Maarssen, en toen via Hercules naar Almere. En het bleek afgelopen seizoen dat hij veelal in de ochtenden moest trainen, en dan ben ik er niet bij als pappa. Ik streek weer neer bij EDO en ben mijn handen uit de mouwen gaan steken omdat er altijd wat te doen is. Ik heb een klein beetje geholpen bij EDO 2 het afgelopen seizoen. En ben ook deelnemer geworden binnen de technische commissie van EDO. Dit seizoen heb ik afgesproken met de club dat ik op zaterdagen blijf ik naar mijn zoontje Mick gaan. En de overige dagen vervul ik een rol in de TC, en ik help als tweede assistent bij EDO 1.”
Hoe zien jou activiteiten bij EDO er precies uit?
„Hoe mijn dagen eruitzien bij EDO? Op de dinsdag- en donderdagavond, dat zijn de officiële trainingsmomenten, probeer ik er te zijn. Op dinsdag doe ik TC-gerelateerde werkzaamheden. Mijn rol is dat ik het aanspreekpunt ben voor de spelers. Er is ook een collega die meer doet op sponsorgebied, en een andere collega doet de overige zaken. Ik zit daar met de voetbalpet op. Ik probeer over en weer de ogen en oren te zijn. Dus als er signalen zijn vanuit de spelers dat dingen heel goed of minder goed lopen of iemand zit ergens mee, of iemand heeft wat nodig, dan probeer ik aan te horen, en te filteren naar een oplossing. Als er door een trainer keuzes worden gemaakt, op bestuurlijk niveau, wat effect heeft op de spelers, dan fungeer ik ook andersom als doorgeefluik naar de spelersgroep toe. Het is moeilijk om het in een zin te kapselen, maar ik probeer de clubcultuur, mede met mijn collega’s te bewaken.”
Zowel als speler als trainer werkte je direct samen met de voetballers. Werk je nu als voetbaldier op afstand samen met de voetballers? Zo ja, wat moeten we erbij voorstellen?
„Ik kan er wel iets aan toevoegen. En dit vind ik juist heel belangrijk. Maar hoe moet ik dat zeggen? Ik hou totaal niet van hiërarchie in die zin dat je op de knieën naar de voorzitter moet gaan. We zijn allemaal één, het is onze passie, onze hobby. Ik krijg er ook geen geld voor, dat is ook helemaal niet interessant. Met z’n allen zijn we gewoon met het doel bezig dat het eerste elftal op zo’n prettig mogelijke manier zo veel mogelijk punten pakt En juist daarom sta ik heel dichtbij de spelersgroep. Soms is het letterlijk tussen de groep als iets tegen de trainer goed verteld moet worden en soms ook andersom. De modus die wij bij EDO hoog in het vaandel hebben is dat het altijd met respect gebeurt en ook altijd met een open vizier. Nooit met stemverheffingen of met onfatsoenlijk gedrag. Gewoon lekker met z’n allen bezig zijn. Iedereen moet zaterdag de leukste dag van de week vinden. Gewoon met plezier naar het voetbalveld komen.
Trainer Gerrit Plomp en de staf kunnen met de spelers terugkijken op een prachtig afgelopen seizoen, ondanks de vroege uitschakeling tegen De Foresters in de nacompetitie voor promotie. Spelers komen en gaan. Is het voor komend seizoen reëel om de nacompetitie voor promotie te bereiken?
„Die vraag is heel lastig te beantwoorden. Waarom? Heel simpel: ik heb geen flauw idee hoe wij ons gaan verhouden tot de teams waarmee we weer poulegenoot zijn. Het zijn veelal dezelfde teams, er zijn 2 tot 3 nieuwe teams bijgekomen, heel simpel, die ken ik gewoonweg niet. De overige teams welke wij kennen, hebben personeelswijzingen plaatsgevonden. Wat ik de afgelopen drie seizoenen wel hebt gezien, dus die conclusie kan ik wel trekken, het zal allemaal, helemaal door die zware degradatieregeling van de KNVB, héél dicht bij elkaar liggen. Ik denk dat elke trainer die nu zegt dat hij kampioen wil worden of eruit vliegt, dat antwoord uit zijn duim zegt. Want dat kan hij gewoonweg niet weten. Maar dat wil niet zeggen dat we geen doelstellingen hebben. De belangrijkste doelstelling, die heeft iedereen: zo snel mogelijk veilig kunnen spelen en van daaruit kijken, op een realistische manier, wat de target is. Wij proberen altijd een reële doelstelling vast te stellen en daar een stapje boven te gaan zitten. Doe je daar allemaal je stinkende best voor, dan is het allemaal Hallelujah. Doe je je stinkende best, maar het lukt niet, dan mocht het niet zo zijn. We leggen ons geen vreemde druk op. Het minimum is veilig te spelen.”
Worden de verschillen in klassen steeds kleiner, zowel in het voetbal als in punten?
„In onze poule is dat absoluut het geval, dan wil ik ook nog de kanttekening plaatsen dat ik niet bang ben voor een degradatieregeling in die zin. Ik denk dat het niet goed is dat hij telkens verlengd is. De KNVB sprak destijds heel duidelijk uit dat het gold voor één seizoen. We zijn inmiddels in seizoen 3 dat de verzwaarde degradatieregeling geldt. Dat komt het voetbal niet altijd ten goede komt, vind ik persoonlijk. Je ziet ook dat teams behoudender gaan spelen om niet te verliezen. Ik weet niet of dat altijd goed is en misschien ook naïef. Uiteindelijk sta je uiteindelijk waar je hoort. En of dat nou eerste, tweede of derde klasse is: ik draai het meer om. We willen gewoon minimaal tweede klasse spelen. En alles daarboven is mooi meegenomen.”
Jij bent reeds een vaste volger van Het Utrechtsche Voetbal. Ons platform richt zich op de Utrechtse voetbalregio. Hoe belangrijk is de informatievoorziening met betrekking tot het amateurvoetbal in Utrecht en omgeving naar de voetballiefhebber toe?
„Ik vind het superbelangrijk, en een goede kwalitatieve site die jullie gebouwd hebben. Waarom ik het heel belangrijk vind? Tegenwoordig is het helemaal modern om met socials te werken, zoals Instagram en Facebook, en niet te vergeten het internet. Noem alle middelen maar op. Vroeger waren de verslagen in een ouderwets clubkrantje of op maandag in het Utrechts Nieuwsblad gepubliceerd. Het geeft heel veel smaak en kleur wat we aan het doen zijn met elkaar. Het is heel leuk om informatie te lezen over voetbal. Het is allemaal onze passie en hobby. We kletsen er graag over, gaan er graag naartoe, en houden het graag in de gaten. En dat geeft je ook daadwerkelijk kennis van wat andere teams aan het doen zijn. Interviews met andere spelers en trainers. Hoe zij hun teams inrichten, wat ze doen, hoe ze het ervaren. Ik vind dat superleuk. Het geeft ontspanning en het geeft kleur aan het regionale voetbal. Dat is heel erg belangrijk.”
Tot slot, hoe heb jij ons platform ontdekt?
„Ik ben ook op Facebook bevriend met Danny van der Linden. Ik zag al vrij snel zijn berichten en heb toen direct op de link geklikt en vond het meteen een coole site, ik wist nog niet meteen dat jullie erachter zaten. En toen zag ik dat het óók van Danny is. Ik weet dat Danny een goede schrijver en verslaggever is. Vanaf het begin ben ik het gaan volgen. Het viel me vrij snel op, en ik vond het toen al leuke en interessante artikelen.
Tot slot wil ik Het Utrechtsche Voetbal namens de gehele vereniging EDO heel veel succes wensen met het platform. We blijven het volgen en lezen jullie artikelen graag.”
Tekst: Sherwin Dielbandhoesing
Foto: met dank aan Ilo Venetis
